суқит

(Ақт.: Ырғ., Қараб.; Орал, Чап.) суайт, өтірікші. Оның баласы барып тұрған с у қ и т адам, оның сөзі құрсын (Ақт., Ырғ.). «Сізге не керек, аларсыз, бірақ адамдарды жинамаңыз» десе өзі ішінен түсінеді де, бос дәлелдерді айтып, ашу қайтып, с у қ и т т ан ы п шыға келеді («К-з жолы», 1939, №54)