- атқышыл
- (Түрікм.: Таш., Көнеүр., Тахта) мерген. Шахидың баласы а т қ ы ш ы л, тіпті машал құстың өзін де атып алады (Түрікм., Таш.). Белгіліде Бегей бар, Бег сауытты Жанақ бар, А т қ ы ш ы л д а кедей бар, Сүйінқара, Салақ бар, Белгілі ердің бәрі бар (Түрікм., Көнеүр.). [Түрікменше атыджы мылтық атушы адам (Рус.-туркм. сл., 1956, 747); қырғ. аткычыл атушы (К. Юд., КРС, 79); осы мағынада хақастарда атығчы (Хак.-рус. сл., 1953, 35). Ертедегі жазба ескерткіште атғучы атқыш, садақ атушы (Э. Надж., ИССТЯ, 157)]
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.