тышқан — … Мініліп жүрген жылқыда қысы жазы бірдей кездесетін шеміршекқата (кершеу немесе шеміршек деп те аталады), құмқата, қуқұмалақ және т ы ш қ а н деп аталатын аурулар болады (Х.Арғынбаев, Қаз. этнограф., 135). Тышқан қақпан. Тышқан ұстайтын… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
тыш — I. 1. Берәр нәрсәнең өске, күзгә күренеп торган ягы; киресе: эч 2. Киемнең уң ягы, өске ягы; эчлек өстенә тегелгән тукыма. Мендәр, одеял һ. б. ш. әйберләргә кидерелә торган капчык сыман нәрсә; тышлык 3. Китап, дәфтәр һ. б. ш. ның өске ягына… … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
тышқанқорлық — Қ орда., Арал) тышқан қорық, тышқан іні. Біздің үйдегі сар інген байқамай т ы ш қ а н қ о р л ы қ қ а түсіп кетіпті Қ орда., Арал) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тышқаншыл — сын. Тышқан аулағыш, тышқанға ғана әлі жеткіш. Қазақ «Қасқыр қартайса, т ы ш қ а н ш ы л болады» дейді ғой (С.Рахымбек, Айдында., 216) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
тышқақ — зат. Ішектің қабынуы нәтижесінде болатын іш ауру … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
тышқан ауруы — Шықшыт безі ісіп кететін, көбіне жылқы малында болатын кесел … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
тышқаққа қас қылғандай — (ҚХР) өзі әрең жүргенде, қырсыққанда … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тышқан жұтқан жыландай — (ҚХР) буылтық буылтық болу, бөлек салақ болу, қалыптан тыс семіздік … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тышқан құлақ — (Талд., Панф.) үлкендігі теректің жапырағындай, биіктігі жерден 7 8 см ғана көтерілетін жапырақ шөп. Т ы ш қ а н қ ұ л а қ малды тез семіртеді. Мұны жалайырлар май жапырақ деп атайды (Талд., Панф.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тышқаншық — (Ақт., Ойыл; Қост., Семиоз.) жүгірмек (түйенің, жылқының ауруы). Сары ат т ы ш қ а н ш ы қ болып қалыпты (Ақт., Ойыл). Совхозда бес түйе бар еді, соның біреуі т ы ш қ а н ш ы қ т а н өліпті (Қост., Семиоз.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тышқар — қ. тысқар … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі