соқа

(Гур.: Тең., Маңғ., Шевч.) қада ағаш, қазық. С о қ а н ы ң ұзындығы 4 метр. Ауды с о қ а ғ а бекітеді, с о қ а л а р д ы сыммен бекітеді (Гур., Маңғ.). Осы күнде с о қ а л а р д ы қағып-қағып, қамыс үй салатын болды (Гур., Шевч.). Біздің аудың 3-4 с о қ а с ы н түнде соққан дауыл сындырып кетті (Гур., Тең.). Темірәлі Сисенбай қарттың төрт қанат киіз үйінің желкесіндегі мал сүйкеніп қисайтып тастаған қайың с о қ а ғ а атын байлады (Ж. Нәжім., Ақ шағ., 161). [Қырғызша соқ жалғыз, бір ғана (Кирг.-рус. сл., 1965)]