- сой
- (Гур.: Маңғ., Тең.; Орал: Чап., Жымп., Казт.; Ақт., Тем.; Түрікм.: Красн., Ашх., Таш., Мары) нәсіл, ұрпақ, тұқым, тек. Мен адайдың с о й ы м ы н (Гур., Маңғ.). Бұрын ақсүйек с о йл а р ы н көп көретінбіз (Орал, Жымп.). С о й ы ң мұңал болса, осал болмайды (Түрікм., Красн.). Ақылы жоқ жаманмен, Ақыл салып жолықпа, Міндет қылма ұрыға, Қаласың бір күн борышқа, Азамат с о й д а н торықпа (Аралбай ақын). Мен кескекті ердің с о й ы м ы н, Кескілеспей бір басылман (Махамбет, Өлең., 73). Ақсақты алсаң тау туар, Соқырды алсаң с о й қуар (Мақал). Сұрасаң арғы түбі аға с о й д а н, Негізі беріш ұлы ағатайдан (Х. Ерғ., Құр., 74). Тоқымашылар ісіндегі мін атаулының барлық с о й ы ... көз алдыңа тосылған (Ғ. Сл., Заман., 104). [Сой (ар.) тек, ру, жақсы тұқым (Л. Буд., 1, 714); ноғ. сой ру; шыққан тегі; түр., әзірб. сой нәсіл, семья, ру (Ә. Нұрм., Жер. тіл. ерекш. төрк., 107)]
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.