- сірікті
- (Монғ.) шымды жер. Оның табыны сарылы, с і р і к т і жон, басына бұлт қонақтаған қарлы құз, елсіз, иен жерлерден төмендеп көрген жоқ («Ж. өмір», 26.07.1985)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
