сіле

1

(Гур., Маңғ.; Қарақ.) жұқа ақ мата, дәке. Жараны орауға бір с і л е іздеп таптым (Гур., Маңғ.). 2. (Гур., Маңғ.) сәлде. Молдалар басына с і л е орайды (Гур., Маңғ.)

2

(Гур., Маңғ.) қарғыс. Халықтың с іл е с і н ала көрме (Гур., Маңғ.). Арғы атаң – хан Нұралы, әкең – Есім, Ақсұңқар алған аңын тірі жесін, Алшайып ат үстіне мінгеннен соң, Халқымның ала көрме көп с і л е с і н (Абыл ақын). Апыр-ай, біреудің с і л е с і н е қалған жоқпыз ба? (Ә. Кекіл., Құс қан., 259)