сес

1

(Гур.: Маңғ., Есб., Шевч.; Түрікм.: Красн., Небид., Жеб., Құмд., Ашх., Гяу., Тедж., Таш., Көнеүр.; Қарақ.) дыбыс, үн, дауыс, хабар. Осыдан бір жұма бұрын теңізге шыққан балықшылардан әлі күнге с е с жоқ (Гур., Маңғ.). Түнде тоғай жақтан қатты бір с е с шықты (Гур., Есб.). Бір адамда с е с жоқ, бәрі тыңдап отыр (Гур., Шевч.). Жақсы ұйықтап жатыр еді, сенің с е с і ң н е н оянды (Түрікм., Ашх.). Ешкіні жоғалды ма деп қарап жүрсе, ешкіден әлсіреген с е с шыққан («Жұм-шы», 24.11.1944). ...Біржан сыртына с е с шығармай тына қалды (Ә. Нұрп., Сең, 246). [Түрікменше сес (Рус.-туркм. сл., 1956); қарақ. сес (Рус.-карак. сл., 1967); түр., әзірб. сэсь дауыс, үн (Л. Буд., 1, 628); чув. сас (Чув.-рус. сл., 1985); өзб. сас (Узб.-рус. сл., 1959)

2

(Алм., Қарат.; Қарақ.) әдемі, жақсы. Костюмің тіптен с е с екен (Алм., Қарат.)

3

(Гур., Маңғ.) ауру. Тісінің с е с і бар (Гур., Маңғ.)