сене

(Орал: Казт., Жән., Чап., Жымп.; Гур.: Мақат, Маңғ.; Рес., Сарат.) кіре берістегі бөлме, ауыз үй. Шайды с е н е г е ішейік (Орал, Казт.). Біз бүгінше с е н е г е бола тұрайық, қонақ балаларға арғы үйге сал (Гур., Мақат). Жамал шелектерін с е н е г е қойып үлгергенше Маржан асығып үйге кіріп кеткенді («Окт. туы», 20.08.1958). Қармаланып шалбарын тауып киді де, сүріне қабына ауыз үйге, одан с е н е г е шықты (Қ. Қар., Алт. ізд., 328). Қозыларына жылы орын болмағандақтан суық с е н е д е тұр («Екп. жол», 1939, №17). Шелекті с е н е г е апарып қой (Рес., Сарат.). қ. сенек 2.