саранау

(Гур.: Маңғ., Есб.; Түрікм.: Красн., Небид., Жеб., Ашх., Тедж.) сүтті көп беретін асыл тұқымды сиыр. С а р а н а у сиыр еді өзі де (Гур., Есб.). Жоңышқалар ат тұяғын түртеді, Жем табағы қойдың аузын сүртеді, Мың ішінде арық тұрса бір бұзау, Сарайыңда с а р а н а у ы ң үркеді (Х. Ерғ., Сенің өз., 39). [Якутша ыанар сауын, сауылатын; тунгус маньчжурларда «сир», «сири» сөздері мағынасын береді. Ертедегі түркі жазба ескерткіштерінде: инаак, інәк, инәк тұлғалары, қазіргі түркі тілдерінің ішінде хак. інәк, як. ынах, қырғ. инек сөздері қазақ тіліндегі «сиыр» мағынасында қолданылады. Осыларға қарағанда саранау сөзі «сир» және «инек» тұлғалары қосындысынан туындап, бере мағынасы «сауын сиыр» деуге тура келеді (Ә. Нұрм., Жер. тіл ерекш. төрк., 104-105)]