- сарамас
- 1(Орал: Чап., Қара.) сорлы, бишара. – Ой, с а р а м а с, с а р а м а с. ... саған арам ас, – деп қарт біреуге күбірлеп, зілдене тіл қатады (Ғ. Сл., Шалқ., 26)2(Қарақ.) сары ауру. Мен содан с а р а м а с қ а ұшырадым да күш қайтты (Қарақ.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.