- саңылақ
- (Алм., Іле) сезімі күшті. С а ң ыл а ғ ы бар адам, жақсылық істейді (Алм., Іле)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
саңылақ
Смотреть что такое "саңылақ" в других словарях:
қылағай — зат. кәсіб. Шортанның қылтаннан үлкен, шорағайдан кішісі. зат. Қоспақ пен айыр түйеден туған әлсіз, осал тұқым. зат. кәсіб. Шортанның қылтаннан үлкен, шорағайдан кішісі … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қылаң боз — Ашық, шымқай боз … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қылағай — 1 (Гур., Маңғ.) біртума мен үлектен туған (жөңнен басталып олардың ұрғашылары мен үлектен алынған) бесінші ұрпақ 2 (Қост., Жанг.) шортанның ең кішісі. Шортан қ ы л а ғ а й д а н пайда болады (Қост., Жанг.). Бірақ бұл күні де дәл кешегідей сонша… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қылаң қылу — (Шымк., Арыс) шайын аз құю … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ылаққылау — Қ орда., Арал) келемеж ету, кекесін ету, біреуге күлу. Оралбай Серікке сөз айтқызып ы л а қ қ ы л а п отыр Қ орда., Арал) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ылаңғада — (Монғ.) арасында. Құмырсқадай құжынаған адамдардың ы л а ң ғ а д а даусы мен тар көшелерге сығылысқан кісі аяғы арқылы бұрқыраған шаң, күзгі қапырық ыстыққа тұншығып тынысы тарылған Жәнібек, … (С. Тәу., Ақыр Жән., 260) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қылаңқұйрық — зат. бот. Шөлді, шөлейтті жерлерде өсетін бозғылт түсті бұта. Көкпек, жусан, бұйырғынды жалпақ дала артта қалды. Ара тұра изен, құмаршық, түйеқарын, ірі бұтадан – қ ы л а ң қ ұ й р ы қ, шағыр, дүзген (Ғ.Сыланов, Замана., 294). Жал жал шағылдардың … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қылаңыт — … 2. ауыс. Байқалу, сезілу; жылт ете қалу. Жат жерде жүріп жан берген ұланды мұндай қадамға итермелеген не нәрсе деген ой да қ ы л а ң ы т а д ы санада (Қаз. әдеб., 12. 06. 09) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
ылаң — зат. в ет. Ірі қара малда (сиырда) болатын жұқпалы індет. Бұл індет жылқыда – жамандат, түйеде – қарабез, ақшелек, ірі қарада – қараталақ, ы л а ң, қойда – топалаң, ешкіде – шекшек деп аталатын (Х.Арғынбаев, Қаз. этногр., 108). Топалаң деген атау … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жерқылаң — зат. Жер түстес қылаң ат. Ж е р қ ы л а ң мінген екі жігіт кешкі салқынмен есіп жүріп кеткенде, кер бетеге, боз көденің арасында зорға көрінгендей (М. Әуезов, Таң. шығ., 1, 292) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
дәт қыла алмау — (ҚХР) батылдық жасай алмау, жүрексіну. Басы әңкі тәңкі бола әлгі асханаға барды, айналасына мұқият қарап шықты. Бірақ асхана қожайынынан сұрауға д ә т қ ы л а а л м а д ы (А. Тал., Шала дар. оқ) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
