сабат

1. (Қ-орда: Сыр., Жал., Арал) салқын. Жазда құмның үсті ыстық, асты с аб а т болады Қ-орда., Арал). Жаңалықпен жасанса егер ұлы елім, Сенің әділ сабағың ол – Ленин... Көкірегімді тосып с а б а т самалға, Ардақтаймын шапағаттың лебін! («Жұлдыз», №10, 1986). 2. (Қост., Жанг.) өзен жиегінен 2-3 метрдей қашықтықтағы сыз жер. С а б а т үстінде ыстық күнде жатсаң! (Қост., Жанг.). Кигізіп оларға тон тоғыз қабат, Жай беріп жоғарыдан салқын с а б а т (Т. Ізт., Рүс. дас., 53). [Парсы тілінде сәбаһәл су жағасы (Пер.-рус. сл., ІІ, 1983, 8)]