пысу

(Сем.: Мақ., Ұрж., Аяг.; Шығ.Қаз., Марқ.; Монғ.) пісу. Біздің үйде борми п ы с ы п тұр, жеп кетсеңші (Сем., Ұрж.). Жаз бетінде нанды табаға салып п ы с ы р а м ы з. Буға п ы сқ а н нан дәмді болады (Шығ.Қаз., Марқ.). Күзгі семіз бағыланның еті п ы с қ а н ш а сыртқа шыққан қонақтар бие бауды тамашалап, қымыз, ақтағам дайындау дәстүрін де қазбалап жатыр (С. Тәу., Арм. тау, 105). Осы әдіспен п ы с қ а н сүтті тас қорық немесе қорықтас дейді (Монғ.). Ет п ы с қ а н ш а көсеу ермек дегендей үлкенді-кішілі төрелер дуілдесіп әңгіме тиегін ағытып бастаған (С. Тәу., Арм. тау, 14). Қатар отырып білекпен басып киізді нығарлауды «киіз п ы с ы р у» деп те атайды (Б. Кәм., Мон. қаз. салт-дәс., 82). Я, сіздің қолдан татқан шикілі-п ы с ы л ы қуырдақ орнына, еркек қойдың етін жеп тойынып кеттім (Монғ.)