- пұтақ
- (Сем.: Абай, Ақс., Көкп., Шұб.; Шығ.Қаз., Ү-Н.; Жамб.: Жам., Шу; Гур., Маңғ.; Түрікм., Таш.) бұтақ. Құс п ұ т а қ қ а барып қонды (Сем., Көкп.). Қозаның (қ.) п ұ т ағ ы – отын (Жамб., Жам.). П ұ т а ғ ы көп тал қара үйдің керегесіне жарамайды (Түрікм., Таш.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.