пая

1. (Алм., Кег.; Талд.; Жамб.: Жам., Шу; Қ-орда: Жал., Қаз., Қарм., Сыр.; Шымк., Сайр.; Ауғ.; Ир.) бидайдың, тарының, жүгерінің комбайнмен жинағаннан кейінгі қалдығы, сабағы. П а я н ы бөлек жиып, қыста мал жаямыз (Алм., Кег.). Жақсы шыққан бидайдың п а я с ы толық болады (Талд.). Жинау кезінде п а я биік қалдырылған болса оны шөп машинасымен шауып алу қажет («Сов. шек.», 1955, №58). П а я ғ а мал жайылса, тез оңалады. П а я мал жайылымына таптырмайтын жайылым Қ-орда., Жал.). 2. (Түрікм.: Таш., Көнеүр., Тахта, Мары, Байр., Тедж.) мақтаның негізгі сабағы. 3. (Қарақ.; Ауғ.; Ир.) мақтаның, бидайдың сабағы. қ. пақал.