өтіл

1. (Түрікм.: Красн., Ашх., Небид., Жеб.) өтініш. Жанғабылға ө т і л қылдық, әй, жақсы бала ғой, айтқанды екі етпеді (Түрікм., Ашх.); 2. Қ-орда., Қарм.) бедел, абырой. Колхозға біздің ө т і л і м і з жүреді, шырағым Қ-орда., Қарм.). Михаилға ө т і л салып, Үкілітас тұсын сұрап еді (Ғ. Сл., Кең өр., 271)