- нәубет
- (Қарақ.; Жамб., Шу; Шымк.: Мақт., Шәу.) кезек. Сөзге н ә у б е т берсейші (Қарақ.). Н ә у б е т т е с і п істеп осы жұмысты бітірейік (Қарақ.). Ақсақал, менің комзолымның н ә у б е т і жетті ме? (Шымк., Мақт.). Оятып тігушіні өзі жатты, тұрғын деп н ә уб е т і ң е қарауылдап (Жамб., Шу). Біздің бірінші н ә у б е т т е г і міндетіміз өзіміздің барлық күшімізді, өзіміздің барлық білімімізді ауылшаруашылық стахановшыларына көмек беруге жұмсау («Соц. Шәуілдір», №17, 1940)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.