мұрға

(Гур.: Маңғ., Бақс.; Орал, Орда) мүмкіншілік, мұрша. Оған м ұ р ғ а беру керек (Гур., Маңғ.). Дем алуға м ұ р ғ а жоқ, түнімөйін жөтеліп қызыл өңеш болдым («Соц. Эмба», №33, 1943). Ол жайында ойлауға м ұ р ғ а м болмай жүр (Қ. Қар., Алт. ізд., 213). қ. мұрса, мұржа, мұршат, мұша 1.