мұрап

1

(Алм., Жам.; Қ-орда; Қарақ.) судың иесі. Суды басқарушы. Суды м ұ р а пт а н сұрамаса болмайды Қ-орда., Қарм.). Әкең м ұ р а п болғанмен, жерің ой болсын (Мақал; Қарақ.). Сізді жұрт әрі парторг, әрі м ұ р а п болды, балық та емес, ет те емес, шырақ болды дейді («Күрішші», №121, 1942). Қызметі су м ұ р а б ы болғандықтан, мақтаға құлаған судың беті алды жайылмауын бақылап түнде жүру ақсақалдың көп жылғы әдеті болатын (Ж. Еділб., Тергеуші)

2

(Қост., Жанг.) шығырдың өгізін айдаушы, шығыр иесі. Әбдіресіл м ұ р а п т ы ң тарысы жақсы шығыпты (Қост., Жанг.)