- арзу
- (Гур.: Шевч., Маңғ.; Қ-орда: Сыр., Тер., Жал., Қарм.) ынтық болу, құмар болу. Ол баладан келген хатты оқуға а р з у болды (Гур., Шевч.). Олар бір-біреуін көруге а р з у (Гур., Маңғ.). Туысымды бір көруге а р з у м ы н Қ-орда., Сыр.). [Әзірбайжанша арзу (Азерб.-рус. сл., I, 1962, 139); қырғ. арзы (К. Юд., КРС, 67); түр. арзу (Тур.-рус. сл., 1977, 66); ұйғ. арзу (Уйг.-рус. сл., 1961, 19); өзб. орзу (Узб.-рус. сл., 1959, 306). Ертедегі түркі жазба ескерткіштерінде арзу (Ат-тухфа, 267); арзу (А. Бор., ЛСТ, 57); арзу (С. Мал., ПДП, 360); арзу (ДТС, 59). Парсы тілінде ар/э/зу арман, үміт, ынта (Пер.-рус. сл., I, 1983, 63)]
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.