мүкі

1

(Рес., Орын.; Ақт., Шалқ.; Түрікм.: Ашх., Таш., Көнеүр., Тахта) кем, аз, тапшы. Қоржынды байлаған жібің м ү к і болды (Ақт., Шалқ.). Бы бала сөздің м ү к і жерін сұрап жүргені байқалады (Түрікм.). Қайта-қайта м ү к і қалған жерлерге шеберлер қолы жүгіреді (Ғ. Сл., Заман., 36). Сөз түбірі мү//мүк.

2

Қ-орда., Арал) мүкіс. Тілі м ү к і адам Қ-орда., Арал)

3

(Алм., Гв.) жөні, ебі, реті. М ү к і с і н тапсаң, сұрағаныңды аларсың (Алм., Гв.)