мөкі

1. (Қарақ.; Маң., Шевч.; Тәж., Вахш) кебістің бір түрі. Кеуіш тұрғанда м ө к ін і киім деген емеспін (Маң., Шевч.). М ө к і кебіс түрінде де айталады (Қарақ.). 2. (Түрікм.: Таш., Көнеүр, Тахта) басы былғарыдан тігілген киіз қонышты етік. Байпағыңнан м ө к і н і мақұл көреміз (Түрікм., Көнеүр.). [Тунгус-маньчжур тілдеріндегі аю, бұғы сияқты аңдардың бас, мойын терісі мағынасында қолданылатын маги, мақи, мука сөздерінен шығуы мүмкін (Ә. Нұрм., Жер тіл. ерекш. төрк.). Арабша мукь бәтіңке, башмақ, шұлық сыртынан киетін сафьян (Л. Буд., ІІ, 265)]