- арда
- 11. (Қ-орда: Сыр., Жал., Қарм.; Қост., Семиоз.; Гур., Есб.) ерте туған бұзау. Биылғы а р д а бұзау келесі жылы жақсы тана болады Қ-орда., Жал.). А р д а н ы етке тапсырғалы отырмын (Қост., Семиоз.). Мұның өзі марқайған бұзаулардың енелерін а р д а еміп жүдетуге соқтырады («К-з жолы», 8.01.1956, №3). 2. (Жамб., Шу) бір, бір жарым жастағы тайынша. 3. (Қарақ.) екі биені бірдей еметін құлын мен екі қойды қатар еметін қозы. Ал, қазақ әдеби тілінде «арда» деп екі жылға дейін емген құлынды айтады2(Гур.: Маңғ., Есб.; Монғ.) надан, түк білмейтін адам. Шырағым, мен түк білмейтін а р д а м ы н ғой (Гур., Маңғ.)3(Шығ.Қаз.: Зайс., Тарб.) арна (өзеннің). Жазғытұрым өзеннің а р д а с ы суға молаяды (Шығ.Қаз., Зайс.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.