- мойын суы
- қ. мойын су.
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
мойын су — (Алм., Шел.; Шығ.Қаз.: Зайс., Күрш.; Қ орда: Жал., Сыр., Тер.) егістің екінші суы. Топырақ суынан (қ.) кейін, м о й ы н с у береміз (Алм., Шел.). Мына егін м о й ы н с у ы н да ішті (Шығ.Қаз., Зайс.). Екінші ретте м о й ы н с у ы көктеп шыққан… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
мойын шарқат — (Рес., Орын.) шәрпі. М о й ы н ш а р қ а т ы ң д ы салмасаң, күн суық болып тұр (Рес., Орын.). қ. мойыншұлық … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
суықбас — зат. Ешкімге жаны ашымайтын, мейір шапағаты жоқ. Ашушаң, с у ы қ б а с, дөрекі мінез, тоңмойын, ұрысқақ адам – жан дүниелері ақаулы, кінаратты адам (А.Нүсіпоқасұлы.., Ағаш бесік., 1, 93). «Балаға, сірә, с у ы қ б а с шығармын» деп күдіктенуші еді … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
сағақ тарту — (Шығ.Қаз., Тарб.) егіннің бастануы, бас алуы. Егін с а ғ а қ т а р т а бастаған соң, мойын суы беріледі (Шығ.Қаз., Тарб.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шалғы — 1 (Шығ.Қаз., Зайс.; Түрікм.: Красн., Ашх., Таш., Мары) мұрттың екі жақ ұшы, миық. Мұртының ш а л ғ ы с ы таулағанда (қ.) құлағына жететін өзі де келбетті кісі еді (Түрікм., Ашх.). Мұртымды байқай ал, ш а л ғ ы м д ы қоса алып жіберме (Шығ.Қаз.,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі