мәйіт

1

(Рес., Волг.; Орал, Орда; Гур., Есб.) бейіт, қабір. Тона можағаштың (қ.) батыс жағында атамыздың м ә й і т і бар (Орал, Орда). М ә й і т бар жерде ауыл жақын (Гур., Есб.). Сарматтар м ә й і т т і ң бас жағы мен аяқ жағына сусын құйылған құмыра қоятын болған (Қ. Қар., Алт. ізд., 101). қ. мейіт.

2

(Қост., Жанг.) өлген адамның денесі, сүйегі. М ә й і т деп өлген адамды айтады (Қост., Жанг.). Айжан м ә й і т т і үйден шығарып бара жатқанда, шырылдап, зарлап жиналған жұрттың сай-сүйегін сырқыратты (З. Ақыш., Бұршақ.)