- мегежін
- (Қост., Жанг.) мәжнүн, есі ауысқан. Осының өзі м е г е ж і н шығар (Қост., Жанг.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
мегежін
Смотреть что такое "мегежін" в других словарях:
мегежін — зат. Шошқаның ұрғашысы … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
мәгәжін — (Қарақ.) мегежін, ұрғашы. М ә г ә ж і н қой еді (Қарақ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жазықай — зат. Кішірек келген тепсең жер. Ж а з ы қ а й ғ а біткен жартастың бергі бұрышында доңыздың мегежіні тұр екен (Туған тіл, 2010, №2, 119) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
сұңқадам — сын. жерг. Қу, сұм, сұмырай. Әнеукүні тұз алуға келсем, сол мегежіндей мамырлаған с ұ ң қ а д а м д ы қақ төрдің алдына жалпайтып отырғызып қойыпты (С.Сматаев, Алғашқы асу, 67). – Ойбай, с ұ ң қ а д а м! Өл де маған (С.Сматаев, Елім ай, 2, 248) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
талыс — аяқ. Талтиып қалған үлкен аяқ. Мисыз ой, т а л ы с а я қ, сасық қолтық, Мегежін, шартық бұқа, бойы қортық. Буаз қатын секілді шартиғанда, Айран құйып байлаған бір жанторсық (С.Торайғыров, Таңд. шығ., 25) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
