маңу

1. (Гур., Маңғ.) өз бетімен кезу, қаңғу. Ол бала м а ң ы п жүре береді (Гур., Маңғ.). Ауылдан шығандай шығып, маң далаға (қ.) м а ң ы п берер еді (Ә. Кекіл., Құс қан., 140). 2. (Қ-орда) түйе малының тоқтамай, бір қалыпты ырғақпен, бір бағытпен жүріс сипаты