- мантырау
- (Тау., Қош.; Сем.: Абай, Көкп., Ақс., Мақ.; Шығ.Қаз., Ү-Н.; ҚХР). шатасу, шату, шаршау. Сіздің мұныңыз қалай, м а н т ы р а ғ а н ы ң ы з ба? (Тау., Қош.). Ақсақал, өлеңді жақсы айтушы едіңіз, м а нт ы р а д ы ң ы з ғой (Сем., Көкп.). Бай лақтырған сүйекке итпен қоса таласып жататын күшік, не м а н т ы р а п отырсың (О. Бөк., Өз. от. өш., 64)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.