малақай

1. (Сем.; Шығ.Қаз.; Монғ.; Көкш.: Щуч., Еңб.; Шымк., Сайр.) құлақшын. Ол басына м а л а қ а й д ы баса киіп алыпты (Шығ.Қаз., Ү-Н.). Колхозшылар аз күннің ішінде 14 пима, 6 м а л а қ а й, т.б. киімдер бермек болды («Лен. жолы», №10, 1942). Газеттен бас алмай отырған Новиковтың м а л а қ а й ы н Қадір көзіне түсіре еңкейтіп қалды (К. Ораз., Жексен, 133). 2. (Қарақ.) тақия, жеңіл бөрік. М а л а қ а й ы м суға қалқып кетті (Қарақ.). 3. (Монғ.) тымақ. Балама м а л а қ а й істеп бердім (Монғ.). [Монғолша малгай (Рус.-монг. сл., 1982, 419)]