мақау

1

(Шымк., Мақт.; Жамб., Сар.) рақымсыз. Келіні бір м а қ а у адам ғой (Шымк., Мақт.). Қамысбай м а қ а у адам (Жамб., Сар.)

2

(Алм., Жам.) мылқау, сөйлей де, ести де алмайтын адам. М а қ а у болса да олар өзара бірдеме етіп түсінісе алады (Алм., Жам.)