қыбы қану

(Жамб., Мер.) құрышы қану, айызы қану. Тусаң осындай боп ту, қ ы б ы м н ы ң қ а н ғ а н ы-а й, – депті Бөлтірік Сұраншы батырға риза бо[лы]п (Жамб., Мер.). Естігенде қ ы б ы м әбден қ а н д ы. Айналайын Бегатаңның ұрпағысың ғой! (Ғ. Мұст., Дау. кейін, 263)