Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
қанжыға — Қанжығасы майлы оралды. Олжалы қайтты, аң атып әкелді. Сен қақпан құрамын дегенде ырым етіп алып беріп ем, жаман болған жоқсың, қ а н ж ы ғ а ң м а й л ы о р а л д ы (А.Мекебаев, Алапат, 114). Қанжығасына байлады. Алғашқы алған аңын біреуге сыйға … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қанжығалау — қанжығала етістігінің қимыл атауы. Ердің не алды, не артындағы қанжығаның біріне бір затты байласа, қ а н ж ы ғ а л а у деп аталады (Ата салты., 102). Қанжыға – бұл бөктеру мен қ а н ж ы ғ а л а у үшін ер қапталының екі алды мен екі арасына… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қанжығаң қандансын! — қанжығаң қандансын! … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қанжығалан — қанжығала етістігінен жасалған ырықсыз етіс … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қанжығалану — қанжығалан етістігінің қимыл атауы … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қанжығалық — зат. Қанжыға тағылған тұс, қанжыға жақ … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қанжығала — ет. Қанжығамен байлау, қанжығаға байлау. Жолаушы қоржынқолаң, шапан шақпытын қ а н ж ы ғ а л а м а й д ы, бөктереді (Ата салты., 102). Аңшы қоян, түлкі алса, қ а н ж ы ғ а л а й д ы да, қасқыр соғып алса, бөктереді (Бұл да) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қанжыға — зат. Бір нәрсені байлау үшін ердің екі жақ қапталының арт жағынан тесіп өткізілген жіңішке қайыс … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
анжы — зат. в ет. Малдың іріңдеген жерін әр жерден тесіп, сол жерден ірің ағып тұру үшін өткізіп қоятын қыл жіп. Мандам болған жылқының терісін әр жерден тесіп, жіңішкелеп есілген құйрық қылмен жаңағы тесіктерден өткізіп байлап қояды. Оны а н ж ы дейді… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қанжығасын қандау — Аңға шығып, олжалы болу … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
