құмған

1. (Алм.: Шел., Еңб-қаз., Жам., Кег., Нар.; Жамб.: Қорд., Жам.; Талд., Гв.; Шымк.: Қызылқ., Сайр., Шәу., Түлк., Түркіс.; Сем.: Көкп., Ақс., Мақ.; Қост., Камыш.; Қарақ.) шойын құман, құман. Әшір, кісілердің қолына қ ұ м ғ а н м е н су құй (Алм., Жам.). Әке, қ ұ мғ а н д ы әперіп жіберші (Алм., Нар.). Қ ұ м ғ а нд ы маған бер (Жамб., Жам.). Қ ұ м ғ а н кейбір үйлерде ғана бар (Шымк., Түлк.). Біраз отырғаннан кейін шал қ ұ м ғ а н ы н алып, тысқа шықты (Қост., Камыш.). 2. (Шымк.: Сайр., Қызылқ., Түркіс.) аққұман, шай шығаратын ыдыс. Жамилаш, қ ұ м ғ а н д ы отқа қоя сал (Шымк., Қызылқ.). Екі қолын легенге соза берген қария кенет иір мойын қ ұ м ғ а н д ы шап берді («Жұлдыз», 1986, №10, 160)