- құлық
- 1(Гур., Маңғ.; Түрікм.: Таш., Көнеүр., Тахта, Тедж.) арба күпшегінің тесігі. Қ ұ л ы ғ ы н майламаса, арба ауыр жүреді (Гур., Маңғ.). Ба, мынаның қ ұ л ы ғ ы желініп қалыпты (Түрікм., Көнеүр.)2(Гур., Маңғ.) шығырдың орын ағашының ұшы, шығыр шеңбері өсінің ұшы3(Қарақ.) арба дөңгелегінің күпшегі ішіне салатын қуыс темір4(Рес., Сарат.) мінез. Сенің қ ұ лқ ы ң д ы күн ұзақ біліп қойған (Рес., Сарат.). Ол кісінің қ ұ л қ ы бар ішіп алса (Рес., Сарат.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.