- құлау
- 11. (Гур., Маңғ.) төмен түсу, түсу, келу. Көш таудан қ ұ л а п келеді (Гур., Маңғ.). 2. (Қост., Аман.; Ақт., Ырғ.; Қ-орда, Арал) келу, қайту, оралу. Жұмабек сен елден қашан қ ұ л а д ы ң (Қост., Аман.). Қойың суға қ ұ л ад ы ма? (Ақт., Ырғ.)2(Алм.: Ұйғ., Кег., Шел., Еңб-қаз.; Жамб.: Қорд., Луг., Мер.; Шымк.: Шәу., Арыс) ағу, ағып кету, арықты бұзып кету. Тоғандағы су басқа жаққа қ ұ л а п кетті (Алм., Шел.). Мен егін суғаруға барып едім, су менен бұрын егіннен әрі қ ұ л а п кетті (Алм., Кег.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.