Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
жылан бауыр — 1. (Монғ.) үсті жұмыр, асты жалпақ, сегіз таспадан өрілген қамшы. 2. (Түрікм.: Ашх., Таш., Мары) көп таспадан өрілген өзегі жуан қамшы. Қолымда ж ы л а н б а у ы р ы м бар болатын (Түрікм., Таш.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
бүркіт — I зат. астр. Аспан шоқжұлдыздарының бірі; экваторлық шоқжұлдыз. Шоқжұлдыздардың саны көп. Олар: Аққу, Б ү р к і т, Жетекші, Мерген, Саршаян, Кіші аю, Үлкен аю т.б. (Х. Әбішұлы, Халық астр. 9). Қазақ халқы Бөрі, Б ү р к і т, Жылан, Көгершін, Қоян … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
метеорограф — (грек. meteora атмосфералық құбылыстар және grapho жазамын) ауаның температурасын, қысымы мен ылғалдылығын, кейде атмосфераның жоғарғы қабаттарында жел жылдамдығын автоматты түрде жазып алуға арналған құрал. М тың төмендегідей түрлері бар: 1)… … Казахский толковый терминологический словарь по военному делу
жылантамыр — зат. Тамыры шұбар ала жыланға ұқсайтын өсімдік аты … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
дегелек — (Маң., Маңғ.) жыртқыш құстың бір түрі, көбінесе жыланмен қоректенеді. Жылқының жауы – бөгелек, жыланның жауы – дегелек (Мақал). Орман таудың басында, Д е г е л е к деген бір құс бар, Аспанда жүріп ызғырса, мың орда жылан басылған (Қашаған ақын) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
