қосын — зат. көне Жауынгерлер тобы, ерікті жасақ … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қосын тарту — (Алм., Кег.) жұмысын істеу, қызмет атқару. Бұрынғы кезде байдың қ о с ы н т а р т қ а н ы м ы з б е н жағушы едік (Алм., Кег.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жетіт — (ҚХР) қосынға келіп қосылған көмек күш … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
салық салу — (Қар., Шет) түнеу, қосын тігіп мекендеу. Олар бір жерге барып, с ал ы қ с а л ы п жатқанда батырлар да барады (Қар., Шет) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
егеуші — зат. Бір нәрсені егейтін адам. Махмуд шебер шаһардағы құрылысшы құлдардан таңдап алған бір қосын ісмер, қышкер, қалаушы, қашаушы, е г е у ш і, безеуші, бояушы қауымымен іске кіріскен (Е. Тұрысов, Темірлан, 220) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қос — I зат. Арбаға, соқаға парлап жегілген өгіз (көлік). – Мұнысы қалай? Екі қ о с, үш кісімен не істейді? (Қ.Әбдіқадыров, Әңгім., 9). Жұрт көлік шаршады деп қ о с ы н доғарып жатқанда, қарнын кебеже теңдегендей қылып өгіздің егіс қорғанға кіргенін… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қосындас — ет. Қосын болу, қосылу, бірігу. Бұл сөзді Батталқазы қабыл көрді, Қимастан жылап сықтап қасыма ерді. «Өткен іске өкінбе, Құлмамбет», деп, қ о с ы н д а с ы п, қол ұстап жүре берді (Құланаян Құлмамбет, Сөзімнің., 117) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
тұтқауыл — зат. көне. т ар. 1. Ханды, хан сарайын қорғайтын күзетші қосын. Сонымен қатар, передовой полк аталатын маңдайда да, сторожевой полк аталатын т ұ т қ а у ы л д а да жеке қолбасы бар еді (М.Мағауин, Аласапыран, 301). Ал қазір қарауыл – т ұ т қ а у… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
үлке — зат. көне. Әскерилерге берілетін сыйлық, тарту. Ақсақ Темір өз қолдарының ондықтарынан бастап, қосын, түмен әскери қол басшыларына дейін ү л к е деп аталатын сыйлығын – жібек шапан, кәріс белбеу, барқыт тақия мен темір торлы сауыт үлестірген… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
