алым

1

(Жезқ., Ағад.; Қост.: Об., Жітіқ.) аласы, алатын нәрсе. Құдайдан алған а л ы м ың ы з бар ма? (Жезқ., Ағад.). А л ы м ақшасын сұрап ауылнай бір жағынан дігірлейді (Б. Майл., Шығ., III, 30). [Қырғызша алым салық (тарихи сөз) (К. Юд., КРС, 53); хақ. алым борыш, аласы (Хак.-рус. сл., 1953, 25); ұйғ. алым аласыны алу (С. Мал., ЯЖУ, 15). Ертедегі түркі тілі сөздіктерінде алым борыш, кіріс (ДТС, 35)]

2

(Қост.: Семиоз., Тар.) пара. А л ы м бермей тамағына, Қарар ма ол сенің әліңе (Қост., Тар.)

3

(Гур., Маңғ.) ғалым. А л ы м болып, не болар, Оқығанын жұтқан соң, Әми болып жат болмас, Естігенін тұтқан соң (Гур., Маңғ.)