қоз

(Шымк., Мақт.; Қ-орда: Сыр., Жал.; Орал, Чап.; Гур., Маңғ.; Түрікм.: Таш., Мары, Тедж.) қоламта. Қ о з ғ а су төккеннен болу керек, үйдің іші тозақ болып кетті (Шымк., Мақт.). Оттың қ о з ы н а картоп көміп пісіріп жедік Қ-орда., Жал.). Керегенің ағашын бұрын қ о з ғ а салатынбыз (Орал, Чап.). Алақшындағы қ о з ы ң д ы әрі тартшы (Түрікм., Таш.). [Түрікменше көз (Рус.-туркм. сл., 1956); қарақ. қоз (Рус.-карак. сл., 1967)]