- қобы
- 11. (Қ-орда: Сыр., Жал.) құмды жер; шөп шықпайтын тақыр, жалаңаш жер. Қ о б ын ы ң үстіне мал жайылмайды Қ-орда., Жал.). 2. Қ-орда., Арал) шөп шыққан құмды жер2(Жамб.: Шу, Мер.) екі белдің арасы, ойпаң жер. Қ о б ы д а шабылған шөп бар (Алм., Шел.). Бес қашқын ауылдың жанындағы қ об ы м е н сыдыртып, Алпан сайына бет алды (Б. Майл., Шығ., 4 т., 129). Ойпаң қ о б ы ғ а жалғас көлденең жатқан белес керіліп, екі бөлек кесілді (С. Сейф., Шығ., 4 т., 160)31. (Жамб., Қорд.) ағаш ыдыстың айналасына жүргізілген белдеу, өзек. Бұл тегененің қ о б ы с ы н а бұрын саусақ салғанда көрінбейтін (Жамб., Қорд.). 2. (Жамб., Қорд.) есік, терезе косегіндегі есік, терезе қиюласып тұратын тепкішек өзек. Терезенің әлі қ о б ы с ы жасалмапты ғой (Жамб., Қорд.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.