- қаша
- 11. (Алм.: Кег., Шел.; Талд., Керб.) қорған. Үйдің айналасында қ а ш а бар (Талд., Керб.). Мал кірмес үшін огородке қ а ш а орнатайын деп едім. Түйені қ а ш а д а н шығарып айдап кетті (Алм., Шел.). Біздің қ аш а ғ а сүйеніп, қолындағы дырау қамшыны етігіне ұрғыштап, менің жолымды тосып тұр (Б. Соқ., Біз де бал. бол., 233). 2. (Шығ.Қаз., Күрш.) аула, қора (талдан тоқылған қора, шарбақ). Ол қ а ш а д а н аттап өтіп кетіпті (Шығ.Қаз., Күрш.). Оспан үйінің қ а ш ас ы н а іліп кетіңіз (О. Бөк., Өз от. өш., 274)2(Сем., Ақс.; Шығ.Қаз., Тарб.) қақпа, қораның арба мен машина сияқты нәрселерге арналған үлкен есігі. Әкем-ау, қ аш а н ы ашып жіберші, арба келіп тұр (Сем., Ақс.)3(Монғ.) 1. үй, қора қабырғалары. Бұл ағаштан салған қ а ш а (Монғ.). Ағаш қ а ш а, тас қ а ш а деп айтып жатады (Монғ.). 2. тастан, кірпіштен, не ағаштан малға арнап жасаған қора. Малға қ а ш а салу керек. Мықтың үйінің тастарын қ а ш а салуға алуға болмайды (Монғ.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.