Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
ауыш — (Қ орда: Қарм., Сыр., Шиелі; Қарақ.) есінен адасқан, ақылы ауысқан. Ақсақалдың жалғыз а у ы ш баласы бар еді, жуырда өлді Қ орда., Сыр.). Сен өзің а у ы ш емеспісің, жөн сөйлемейсің ғой? (Қарақ.). – Мына а у ы ш сорлы не дейді? Қойды көрдіңдер ме … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ауышқан — (Қост., Жанг.; Гур., Маңғ.) есі ауған, есі кеткен … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
былғауыш — зат. сөйл. Бұлғауыш … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
бұлғауыш — зат. Үй жұмысына қажетті аспаптың бір түрі. зат. көне Қуырылып жатқан астықты (арпа, бидай, тары т.б.) араластырып тұру үшін таяқшаның басына шүберек не киіз орап жасалған құрал … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қорғауыш — зат. Сыртқы әсерлерден сақтайтын жамылғы, киім т.б. заттар … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
тұрғауыш — зат. Жеміс салатын ыдыс … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
былғауыш — (Шығ.Қаз., Күрш.) бидай, құрт қайнатқанда қолданатын ожау. Б ы л ғ ау ы ш әкел, бидай қуырам (Шығ.Қаз., Күрш.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шайқауыш — (Талд., Қарат.) елеуіш, елек. Ш а й қ а у ы ш т ы ң түбі жыртылып қапты (Талд., Қарат.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қауышу — қауыш етістігінің қимыл атауы. Алғашқы қ а у ы ш у, абыр сабыр басталысымен, ол ауылдағы көрген қызықтар жайын сұрастыра бастады (Ә.Байбол, Теміржол., 28) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
күнғала — (Қарақ.) былғауыш, қалақ. Құрт, сарысу, ірімшік қайнатқанда оны к ү н ғ а л а м е н былғап отырады (Қарақ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
