ауыс — 1 (Түрікм.: Красн., Ашх., Таш., Небид.) ерсі, оғаш. Не дегенмен ісіңнің а у ы с жері болды (Түрікм., Красн.). [Қарақалпақша ауыс артық (Карак. рус. сл., 1958)] 2 (Шымк., Шәу.) есі ауысу, ақылынан айырылу. Ақылдың өзі а у ы с болып қалған ғой… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ауысқан — сын. сөйл. Есі ауысқан, жынды болған (адам). ≈Оның а у ы с қ а н ы рас па? … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қауыс — ар. зат. көне Күздің соңғы айы; ноябрь … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
ауысқан — (Жезқ., Ұлы.; Қост., Жанг.; Қ орда, Арал) есалаң. А у ы с қ а н болмаса, осылай сөйлер ме еді (Жезқ., Ұлы.). А у ы сқ а н, менің шынымда нең бар (Қост., Жанг.). Қарасай қалай болса солай сөйлей салады, а у ы с қ а н деймін Қ орда., Арал) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қауыс тұру — Қ орда., Арал) қысты күні шелектің бетіне, т.б. жұқа мұз қатуы … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қауыс-қауыс — (Гур., Маңғ.) түйенің інгенін ботасына шақыру сөзі. Інгенді ботаға шақырғанда қ а у ы с қ а у ы с деп шақырамыз (Гур., Маңғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ғауыс-ғаяс — ар. зат. Ғайып ерен … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
ауысқандау — сын. сөйл. Аздап жынданған сияқты, есінен адасқандай … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қараша қауыс — (Жамб., Шу) қараша айының бұрынғы аты … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тоғыз — ауыс. этногр. Қазақтың ескі дәстүрі бойынша үлкен жиын тойда ат бәйгесіне берілетін сыйлық немесе әр түрлі дау шарда төленетін айып … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
