күрте

1

(Қост.: Жанг., Аман.; Көкш.: Еңб., Щуч.; Гур., Маңғ.) сырт жейде. – Шеше, мына к ү р т е м д і жуып берші?! (Қост., Аман.) Мәйкімен ыңғайсыз екен, менің ақ к ү р т е м д і ала кел (Қост., Жанг.). – Үй жылы ғой, үстіндегі к ү р т е н і шешіп тастасайшы (Көкш., Еңб.). Бүгін күн салқындау екен, к ү р т е м д і ала келейін Қ-орда., Сыр.). Сен оның к ү р т е с і н і ң жеңін жыртып па едің? (Гур., Маңғ.)

2

(Гур., Тең.; Орал, Чап.; Түрікм.: Таш., Мары, Красн.) ішіне мақта, жүн салып, сырып тіккен қысқа сырт киім. Әлгі дауыс қайта-қайта естіле берген соң, мен к ү р т е м д і кие сала далаға шықтым (Түрікм., Красн.). Екеуінің де иінінде мақталы сырмақ к ү р т е (Ж. Нәжім., Кішк., 163). [Қарақалпақша күрте (Карак.-рус. сл., 1958); түр. курдіэ қысқа көйлек (Л. Буд., II, 122)]