- кәндек
- (Алм.: Шел., Еңб-қаз.; Қарақ.; Түрікм.: Таш., Мары, Красн.) шұқыр жер, ор. Қозы бір к ә н д е к к е түсіп кетіп, үйелеп қапты (Алм., Шел.). Байқап жүр, маңда к ә н д е к көп (Түрікм., Красн.). [Түрікменше хендек (Туркм.-рус. сл.); өзб. хандак (Узб.-рус. сл., 1959); қарақ. кәндек (Карак.-рус. сл., 1958); ұйғ. хәндәк (Уйг.-рус. сл., 1961)]
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.