Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
абысын-ажын — зат. Туыс, ағайындас адамдардың әйелдері … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
абысын — зат. Бауырлас, ағайын адамдардың әйелдері бір біріне абысын болады. Осы күнде «Абысын ажын» деген қос сөзінің әрқайсысының көне түркі, моңғол тілдерінде жеке жеке мағынасы болған. Келін ағаның әйелін «абысын», ал абысын інінің әйелін «ажын» деп… … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
айдауыл — 1. (Жамб.: Мер., Жам.) айдаушы. Қарғалар пар пар етіп ұшқанда а й д ау ы л д а р сәл пәл болса да сасыңқырап қалған (Ш. Мұрт., Жұлд көп., 192). 2. (ҚХР) қылмысты және сотталған айдаушы ажын. А й д ау ы л д ы ң алдына түспе, тосқауылдың торына… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
дүрішкелеу — (Түрікм., Небид.) шайға қалампыр, қара бұрыш қосу. Отағасы жұмысқа кеткенде абысын ажын жиналып алып, өсекті соғып отырып д ү р і ш к е л е п шай ішеді (Түрікм., Небид.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
құрсақ шашу — 1. (Алм.: Шел., Жам.; Талд.: Гв., Керб.; Шымк.: Сайр., Түркіс., Түлк.; Жамб.: Шу, Мер., Луг.) жүкті әйелге әкелетін шашу; іштегі бала екі үш ай болғанда жасалатын ырым. Бұрынғы кезде абысын ажын қ ұ р с а қ ш а ш у әкелетін еді (Талд., Гв.).… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
керегебау — зат. Екі керегенің жапсарласқан жерін таңып байлайтын бау (құр). Оюлап қолдан тоқыған басқұр, уықбау, босағабау, к е р е г е б а у дегендер түр түрімен айқұш ұйқыш жүргізіліп тасталған (Б. Шаханұлы, Таңд., 1, 321). Ақбілекке к е р е г е б а у,… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
пішкіз — … Ақбілекке керегебау, уықбау ызғызып, көйлек көншегін п і ш к і з і п алуға шақыра келетін абысын ажын ізі суып көрген жоқ (Қаз. әдеб., 23. 12. 1983, 4) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
сарбұғала — ет. Сарбұға салу, сарбұға қосу д.м. Кәрі әже жайлауға көшер алдында абысын ажын жұртын жинап, жас уыз қосқан, с а р б ұ ғ а л а ғ а н нән табақ етін ортаға қойған (Қаз. мұғалімі, 01. 05. 1972, 4) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
ызғыз — ыз етістігінен жасалған өзгелік етіс. Ақбілекке керегебау, уықбау ы з ғ ы з ы п, көйлек көншегін пішкізіп алуға шақыра келетін абысын ажын ізі суып көрген емес (Қаз. әдеб., 23. 12. 1983, 4) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
