шоң

(Жамб.: Қорд., Шу) ірі, зор, үлкен. Ол өзі бір ш о ң кісі болатын (Жамб., Қорд.). Жүзі күнге тотығып, ш о ң мұрнының үсті теңбілденіп, ерні жарылған бақбегі Антоша Жақсылықтың қасына кеп тұра қалды (Ғ. Сл., Шалқ., 95). қ. чоң.