- шәңгіл
- (Түрікм.: Таш., Көнеүр., Тахта; Қарақ.) кружка. Ш ә ң г і л д і бере тұр (Түрікм., Көнеүр.). [Қарақалпақша шәңгил асқабақ қабығынан жасалған ожау (Карак.-рус. сл., 1958)]
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
