мұңлы

(Өзб., Там.; Гур., Маңғ.; Ақм., Атб.) мұңды. М ұ ң л ы қоңыр дауыспен (Ақм., Атб.). Отты тіл, терең ойлы, дабысты ақын, Тұтқын боп м ұ ң л ы түнде алысты ақын («Лен. жолы», №75, 1941). Елу жаста «Елім бар» деп айта алмай. Кетпес естен күйінгенің м ұ ң л ы Абай (Қ. Аманж., Таңд. шығ., 2 т., 97). Осы м ұ ң л ы сөз тұтқын жанына қатты әсері етті (Ә. Нұрп., Күт. күн., 202)